Eşitsizlikler pek çok insan tarafından ekonomik sistemin sorgu- lanmasına yol açmıştır. Buna yönelik olarak bireylerin şirketlere göre daha fazla vergilendirilip vergilendirilmediği (doğrudan ve dolaylı olarak) sorusu hâlihazırda tartışılmaktadır. Öyle ki, görünüşte hukuki haklar hususunda eşitlikçi bir siyasal sistemin içinde pek de eşitlikçi olmayan ekonomik sistem ve bu sistemle birlikte ortaya çıkan adaletsiz ekonomik dağılımın sebep olduğu ekonomik eşitsizlikler ortaya çıkmaktadır (Beauchamp, 1982).

Sürdürülebilirlik kavramı esasında insan refahının yalnızca şu anda ve yakın gelecekte değil, dahası uzak gelecekte de sağlanabileceği koşulları sürdürmeye yönelik ahlaki bir duyarlılığı ve taahhüttü vadetmektedir. Bu taahhüt, sürdürülebilirliğin önemli amaçlarından biri olan adaletin gelişebileceği koşulla- rın sürdürülmesini de içermektedir. Öyle ki sürdürülebilirliğin içinde saklı olan geleceğe yönelik ahlaki sorumluluğun kendisi, adaletin tesisinin bir gereğidir. Sürdürülebilirlik ve adalet ara- sındaki normatif ilişki, bilhassa ekonomik bağlamda adalet mefhumunun çeşitli tanımlarıyla tutarlı olan güçlü bir ilişki türüdür (Dower, 2004). Dahası, servetin ve kaynakların dağılımındaki fırsat eşitliği konusu muasır toplumların önemli unsurların- dandır. Bundan dolayı sosyoekonomik politikalar, hakkaniyetli dağılımı ve fırsat eşitliğini sağlamaya yönelik oluşturulmalıdır. Bu bağlamda doğal kaynakların iktisatlı kullanımı, yenilenebilir enerji üretimi, servetin adil dağılımı ve sürdürülebilir kapsayıcı bir toplum inşa etme vb. konularda din, insanlığa sürdürülebilirlik, eşitlik ve adalet faziletlerinin ekonomik düzlemde gerçekleşmesine katkı verebilir (Ottuh vd., 2014). Ancak bu şekilde toplum sathına yayılan sosyoekonomik refahtan bahsedilebilir.