in: Eğitimde Motivasyon, Avcı,Ömer ve Ayyıldız,Emine, Editor, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara, pp.85-101, 2020
John Keller tarafından 1979 yılında temelleri atılan ve 1983 yılında tanımlanan ARCS Modeli (Keller, 1979, 1983, 1987a, 1987b, 2010), birçok popüler
Motivasyon Kuramı kitabında yer almamakla birlikte öğrenme-öğretme süreçlerinin tasarlanmasında öğrenme motivasyonunu doğrudan sağlamaya yönelik
önemli ipuçları sunmaktadır. Bu özelliği nedeniyle ARCS Modeli’nin, daha çok
öğretim tasarımıyla ilgili kitap ve makalelerde karşımıza çıktığını görürüz. Belki bunun nedenlerinden biri de Keller’ın bir eğitim teknoloğu/öğretim tasarımcısı olmasıdır. Keller, öğrenme-öğretme sürecinde çok önemli bir etmen olan,
duyuşsal değişkenlerden motivasyonun etkisine odaklanmış; psikoloji, eğitim
bilimleri ve eğitim teknolojisi alanlarının kesiştiği bölgede, bu alanları bir araya
getiren, bütüncül çalışmalar gerçekleştirmiştir (Şimşek, 2014). Günümüzde bile
akla eğitim gelince en çok öne çıkan çalışmalar genellikle öğrenme ve öğretmenin bilişsel yönüne yönelik olmaktadır. Hâlbuki bilişsel kapasitenin kullanılmasında duyuşsal değişkenlerin yadsınamaz bir etkisi bulunmaktadır. Bu açıdan
Keller’ın öğrenme-öğretme süreçlerinde motivasyonun nasıl sağlanabileceğine
odaklanarak yaptığı çalışmalar, öğrenmeyi çekici, etkili ve verimli bir biçimde
tasarımlayabilmek açısından çok değerlidir. Bu çalışmalardan belki de en önemlisi geliştirdiği ARCS Motivasyon Modeli’dir.